Elementy okablowania strukturalnego

Okablowanie pionowe (wewnątrz budynku) - kable miedziane lub/i światłowody ułożone zazwyczaj w głównych pionach (kanałach) telekomunikacyjnych budynków, realizujące połączenia pomiędzy punktami rozdzielczymi (dystrybucyjnymi) systemu. Okablowanie pionowe łączy ze sobą główny punkt dystrybucyjny z pośrednimi punktami dystrybucyjnymi. Wykonane jest ono najczęściej z kabli światłowodowych lub skrętek wieloparowych (25, 50, 100 par i więcej).

Punkty rozdzielcze (dystrybucyjne) - miejsca będące węzłami systemu w topologii gwiazdy, służące do konfiguracji połączeń. Punkt zbiegania się okablowania poziomego, pionowego i połączeń systemowych. Tu zainstalowane są tzw. panele krosownicze (przełącznice, ang. patch panel), służące do zakończenia przebiegów okablowania poziomego i pionowego. Zazwyczaj gromadzą także sprzęt aktywny systemów teleinformatycznych budowanych w oparciu o system okablowania strukturalnego (elementy sieci komputerowej, centralę telefoniczną, systemy telewizji przemysłowej i video, centralki systemów alarmowych, itp.). Najczęściej ich wyposażeniem jest szafa (szafy) lub rama (ramy) 19-calowa o wysokości wyrażonej w jednostkach U (1U=45 mm), dostosowanej do ilości sprzętu aktywnego i elementów okablowania (paneli krosowniczych).

Główny punkt rozdzielczy (MDF - ang. Main Distribution Frame) - centrum okablowania w topologii gwiazdy. Zbiegają się w nim kable z sąsiednich budynków, pięter, centrali telefonicznej oraz odchodzą przebiegi pionowe (do pośrednich punktów IDF w obiekcie) i poziome do punktów abonenckich zlokalizowanych w pobliżu MDF (do 90 m). Umieszczony zwykle na parterze lub na środkowej kondygnacji budynku.

Pośredni punkt rozdzielczy (IDF - ang. Intermediate Distribution Frame lub SDF - ang. Sub-Distribution Frame) - lokalny punkt dystrybucyjny obsługujący najczęściej dane piętro lub fragment piętra (zależnie od wielkości budynku). Umiejscowienie punktów rozdzielczych jest wyznaczane przy uwzględnieniu maksymalnej długości 90 m przebiegów kablowych poziomych.

Okablowanie poziome - część okablowania pomiędzy punktem rozdzielczym a gniazdem użytkownika. Standardowym medium jest skrętka czteroparowa miedziana kategorii 5e. Chociaż coraz częściej spotkać można jako medium transmisyjne kabel światłowodowy wielomodowy (instalacja OFTD – z ang. Optical Fibre to the Desk). Zgodnie ze standardem Ethernet maksymalna długość kabla UTP wynosi 100m. Tą długość należy podzielić na kabel przyłączeniowy, okablowanie poziome oraz kabel krosowy.

Gniazda abonenckie - punkt przyłączenia użytkownika do sieci strukturalnej oraz koniec okablowania poziomego od strony użytkownika. Zazwyczaj są to dwa gniazda RJ-45 umieszczone w puszce lub korycie kablowym. Zaleca się umieszczenie jednego punktu abonenckiego (2xRJ45) na każde 10 m2 powierzchni w budynku.

Połączenia systemowe - połączenia pomiędzy systemami komputerowymi a systemem okablowania strukturalnego realizowane za pomocą tzw. kabli krosujących (ang. patch cord) skrętkowych lub światłowodowych, włączanych z jednej strony do panela krosowniczego (przełącznicy) okablowania, a z drugiej do gniazd kart sieciowych urządzeń aktywnych.

Połączenia telekomunikacyjne budynków - często nazywane okablowaniem pionowym międzybudynkowym lub okablowaniem kampusowym. Zazwyczaj realizowane na zewnętrznym kablu światłowodowym